Open Hartbeweging

Ervaringen van het weekend : Open Hart (in) Beweging : 9-11 november 2018

Hierbij vind je een neerslag van de ervaringen van enkele deelnemers :
(namen zijn enkel weergegeven met initialen om privacy-redenen)

Germaan

Openhart in beweging

Sinds de naamsverandering van msc-leken naar openhartbeweging, groeit er langzamerhand een bevraging: hoe is dat leven met een open hart? Doe ik dat? Hoe deed Jezus het? En kom ik, komen wij in beweging?

Paus Franciscus heeft, van bij zijn aantreden, ons een belangrijk inzicht bijgebracht.
Herhaaldelijk zegt hij: ‘De Goede Herder laat de 99 schapen in de schaapskooi achter om op zoek te gaan naar het ene verloren schaap. Vandaag zijn er 99 verloren schapen en blijft er slechts één over in de schaapskooi (kerk). Als wij willen lijken op de Goede Herder, moeten wij op zoek gaan naar zovele verloren schapen. Wij moeten de straat op!’
Dat is geen gemakkelijke opdracht! Wij zijn dat niet gewoon.

Wij verwelkomen graag nieuwe mensen in onze gemeenschap, maar wij doen er zelf niets voor opdat die zouden komen. Wij wachten graag op hen. Maar zij komen niet meer ….!
Waarop wachten wij dan nog om naar hen toe te gaan?
Tijdens het weekend van 9-10 november waren we er klaar voor: we zouden de straat op gaan! Maar hoe doe je dat? Hoe spreek je mensen aan?
In het voorbereidend team dachten we dat we de mensen best iets zouden aanbieden.

Onze keuze viel op een fris zinnetje dat een 12-jarige jongen boven zijn bed had hangen:

Ik ben ikke en ik ben tof, want wat God gemaakt heeft, is geen rommel.

Tijdens het weekend bleven we eerst staan bij wat we willen doen: leven met een open hart. Ieder werd uitgenodigd om daarover iets uit het eigen leven te vertellen …
Daarna begonnen we na te denken: hoe gaan we nu, met een open hart, de straat op? Ga ik het doen? Of kies ik voor een alternatieve activiteit hier in het Sint Pauluscentrum? Elf van de zeventien volwassenen waren bereid ‘op zending’ te gaan in het Leuvense!

In groepjes van twee of drie vertrokken we naar de vooraf gekozen plaatsen. We pepten onszelf moed in en begonnen mensen aan te spreken. De drie eersten die ik contacteerde waren geen succes: ‘interesseert me niet!

Dan ging ik naar de Naamsestraat, vóór de Sint Michielskerk.

Jezus, ik sta hier voor U, geef mij de juiste woorden in, kijk Gij zelf door mijn ogen

En toen begon het …! Zeker twee op drie van de mensen die ik aansprak, stonden open voor een korte ontmoeting.
Nadat ze op een geel geplastificeerd briefje het zinnetje van de jongen gelezen hadden en er even oogcontact was, vroeg ik hen: “vind jij jezelf tof?” Daarna: “geloof jij (nog) in God?”

Er gebeurden meerdere, indringende gesprekjes! Van de 15-20 mensen die ik zo ontmoette, zeiden slechts twee personen dat ze zich tof vinden! En het geloof in God is blijkbaar in vrije val …
Maar … zo onverwacht aangesproken te worden deed deugd, vond men een fijn initiatief dat we moesten verder zetten!
Eén man kon vertellen hoe hij in het leven verbitterd is geraakt.Universiteitsstudenten zeiden dat ze bij die vragen niet echt stilstonden, maar het briefje toch graag meenamen …
De vraag kwam bijna telkens: vanuit welke vereniging of beweging doet u dat? Op de keerzijde van het briefje konden ze dan lezen: ‘wil je meer weten?
Ga dan naar de nieuwe website: www.openhartbeweging.be.Toen we na de zending terug bijeen kwamen, waren we allemaal benieuwd hoe het verlopen was. Ook degenen die thuis gebleven waren, waren erg geïnteresseerd. Bij een glaasje en een hapje vertelde ieder zijn ervaringen. Ik moest op dat moment sterk denken aan de leerlingen van Jezus, die na hun zending door de Heer terug bij Hem kwamen en hun belevenissen vertelden. Het enthousiasme, de begeestering in de ogen, het was er bij iedereen!

Ja, het is toch mogelijk mensen aan te spreken! Ieder deed het natuurlijk op zijn/haar eigen manier. Maar de ervaring van het ‘evangeliseren’ gaf aan ieder een haast ongekende vreugde!
En het gevoel: wij hebben een nieuwe stap gezet! wij hebben onze grenzen verlegd!

Er was ook nog een ander (blauw) briefje met een tekst van Tagore:

Ik sliep en droomde dat het leven vreugde was.
Ik ontwaakte en zag dat het leven slechts dienen was.
Ik diende en zag dat dienen vreugde was.

Twee dagen later mailde webmaster Dirk uit Rekem: ‘Er zijn op de nieuwe website al drie keer meer bezoekers dan vóór het weekend!

Mia

Het weekend stond in het teken van : “Open Hart (in) Beweging”.

We stonden stil bij de vragen :

  • Kan mijn hart geven ?
  • Kan mijn hart ontvangen ?
  • Wanneer hou ik mijn hart gesloten ?

Eerst zelf verwerken, daarna delen in groep. Het was een hele klus.

Hoe gingen we dit aanpakken?

Open Hart (in) Beweging tot bij de mensen brengen.

P. G. had al vaker gezegd, als we hier in ons eigen kringetje blijven trappelen, bereik je niemand.
Zaterdag middag hadden mensen die thuis bleven, L. en A. gedachten neergeschreven voor de afwezigen en zieken.

A. speelde muziek, p.C. vertoefde samen bij hen in gebed.
Dirk luisterde naar de muziek terwijl hij zich probeerde te concentreren op de nieuwe website.

Wij vertrokken met auto’s naar Leuven. Ik, Mia, zat bij M. en C. in de auto, we zijn samen begonnen met een gebed om hulp tijdens onze tocht. We hadden gekozen voor het Provinciaal  domein Kessel-Lo, prachtig natuur- en wandelgebied. We kwamen allerlei mensen tegen. Mensen die aan het sporten waren of wandelen. We hebben maar enkele mensen aangesproken. Wat ons tijdens de wandeling opviel, de lichaamstaal was zo duidelijk voor ons. Voorbijgangers met oortjes, die sloten zich af, dus geen gesprek !

We hadden een tekst bij, die we een toevallige voorbijganger wilde aanreiken. We kwamen een oma tegen met 2 kinderen. Ze waren allerlei bladeren aan het zoeken, dit was een opdracht van school. Ik zegde: “er is toch nog veel moois te vinden in.........de natuur.” Ja zei het jongste meisje. We gaven haar dit kaartje en lieten het hardop voorlezen.

Ik ben ikke en ik ben tof want wat God gemaakt heeft is geen rommel !

Oma reageerde: “ jij bent toch een toffe meid hé?”
Ja zegde ze: “dat ben ik.”
Achter kant op het kaartje stond de website: ‘Open Hartbeweging’
We zegden:” je kan daar altijd eens gaan kijken welke activiteiten er plaats vinden.”£
Iedereen mag inschrijven, alzo kennis maken met andere mensen en deelnemen, samen zijn we één grote familie.
Oma reageerde:” dat moeten we wel eerst met papa bespreken.”
We dankten hen voor de tijd en het luisterend oor.

De wandeling werd verder gezet.
We kwamen weer een wandelaar tegen; hij bleek de opzichter te zijn van het domein. Hij maakte tijd om te luisteren naar ons. Wij gaven hem ook zo’n kaartje. Hij gaf aan; zeker eens naar de nieuwe website te gaan kijken.
Zo merkten we dat het niet zo gemakkelijk was om naar buiten te treden.

Ook ’s avonds bij het delen van onze ervaringen merkten we dat iedereen het toch wel een beetje moeilijk had met deze stap.
Dank je wel aan iedereen die er bij was.

Voor mij was het een evangelisatie-tocht die ik weer eens mocht herbeleven zoals 13 jaren geleden in Gentinnes en in Hasselt meerdere jaren tijdens Pukkelpop festival.

Paul

Het weekend stond in het teken van : “Open Hart (in) Beweging”.
We stonden stil bij de vragen :

  • Kan mijn hart geven ?
  • Kan mijn hart ontvangen ?
  • Wanneer hou ik mijn hart gesloten ?

Voldoende stof tot nadenken. Niet altijd makkelijk om te antwoorden.

Op zaterdag voegden we de daad bij het woord en gingen letterlijk de stad Leuven in om onze beweging meer kenbaar ter maken. We hadden twee vraagjes/gedachten die we de toevallige voorbijganger wilden voorleggen :

Ik ben ikke en ik ben tof want wat God gemaakt heeft is geen rommel ! (uit de mond van een 12-jarige)

Ik sliep en droomde dat het leven vreugde was. Ik ontwaakte en zag dat het leven slechts dienen was. Ik diende en zag dat dienen vreugde was.

’s Avonds wisselden we van gedachten over de reacties. Gaande van :

  • Nee, zo’n gedachten heb ik niet nodig;

tot

  • Nou, hartstikke leuk. Fijn dat jullie zorgen voor een positieve vibe in de wereld.

Maar algemeen konden we toch delen dat het een serieuze drempel is om wildvreemde mensen op straat op de vrouw/man af zo aan te spreken. Gelukkig wisten we ons gesteund met enkele thuisblijvers die in gedachten met ons verbonden waren. En zij zorgden ook voor heel mooie teksten voor kaartjes die we zouden sturen naar vroegere deelnemers van de Open Hartactiviteiten. Fijn, want het doet altijd deugd zo’n kaartje te ontvangen.

Op zondag 11 november 2018 hebben we op onze manier de 100e verjaardag van de Wapenstilstand van WO I herdacht. In de ochtendbezinning stonden we stil bij de Spiritualiteit van onze beweging :

SPOREN VAN GOD …

Het kan beginnen waar twee of drie mensen
thuis mogen komen bij elkaar,
zich veilig voelen en geborgen
in de ruimte van begrip en verbondenheid.
Waar twee of drie klankbord willen zijn
van elkaars onmacht en ontmoediging;
waar ze mogen uitspreken wat ze nergens anders kwijt kunnen.
Waar twee of drie elkaar gaan dragen in het leven
wetend van broosheid
en van de gebrokenheid die bij de ene
net zo leeft als bij de andere.
Waar twee of drie dan samenkomen in dezelfde geest
en bij mekaar dezelfde droom gaan wakker houden,
daar ligt de toekomst open.
Gedragen,wordt men uitgedaagd en bekwaam gemaakt
om weer op weg te gaan naar een nieuwe morgen.
Waar twee of drie zó samenzijn is het Leven niet meer tegen te houden.

Een tekst die me enorm getroffen heeft. Waar plaats is voor een luisterend oor en verbondenheid, daar kan VREDE groeien.
Jozef gaf nog een heel mooi en persoonlijk getuigenis over hoe Open Hart een deel van zijn leven is geworden.
Open Hart is ook voor mij als een virus. Eens 'besmet' raak je het niet meer kwijt. Alleen word je er gezonder van in plaats van zieker.
Om 11u lieten we onze eigen klokken luiden (op onze smartphone) rondom het kruis in de tuin. Een heel mooi en ingetogen moment.
Zo zie je weer. Het was een heel deugddoend weekend om volop de batterijen op te laden.

Voeg daarbij, naast een heel fijne groep deelnemers,

  • een fantastische kooksploeg die ons deed genieten van hemelse spijzen;
  • een fijne stuurgroep die weer een prachtig programma had voorzien;

en je begrijpt dat ik al vol verlangen uitkijk naar een volgende activiteit.

Een heel warm dankjewel aan iedereen die erbij was.
Paul Zeebroek

Noteer alvast in je agenda :

zaterdag 9 maart 2019 om 16u
Sint Amanduskerk (Ten Bos) – Erembodegem
Meezing- en luisterconcert met Ingeborg: Where the sky touches the sea

Alle info omtrent dit evenement op onze eigen website: zingen-met-ingeborg

Allen daarheen !