Open Hartbeweging

Verslag : Wandelen op het Pelgrimspad naar Sittard : 28-29 april 2019

In deze tocht gingen we op zoek naar het "originele" beeld van OLV van het Heilig Hart in de basiliek van Sittard (NL). Van dit originele beeld bestaan er slechts 2 exemplaren [1] . Op de foto hiernaast zie je het originele beeld (in bruin) en het aangepaste beeld (in wit) zusterlijk naast elkaar. De basiliek van Sittard is dan ook de "heilige" plaats waar, naast Issoudun, dit unieke beeld in de wereld te vinden is. Reden genoeg dus om naar deze plek een  Pelgrimstocht te organiseren. We waren opnieuw met een heel fijne groep van 10-12 pelgrims. Sommige bekende gezichten kenden we nog van de Pelgrimstocht naar Issoudun in 2017, andere nieuwe Pelgrims mochten we verwelkomen. Maar het was opnieuw een heel fijn, tof, divers gezelschap.

Overnachtingsplaats was dit keer een open (Pelgrims[2]?)­zolder op een boerderij in Susteren. Het was een heel fijne overnachtingsplaats. Zeer ruim en toch basic. We kwamen niets tekort.  Op zaterdag stapten we naar ons doel. We vertrokken in Roosteren (niet ver van Susteren) en stapten een 18 km naar de Basiliek. Ook al voorspelde men dat de weergoden ons dit weekend niet zo gunstig gezind waren, toch hielden we het droog. Het werd een heel fijne tocht. Af en toe hielde we halt bij een bezinningstekst rond Onze-Lieve-Vrouw van het Heilig Hart. Toen we aankwamen aan de Basiliek stond Theo (een heel toffe gids van ter plaatse) ons al heel lang[3] op te wachten. Maar we zijn Theo enorm dankbaar. Het werd een fantastische apotheose van onze zaterdagetappe. Hij toonde ons de Basiliek in al zijn pracht en praal langs alle mooie en verborgen hoekjes. Met een zeer voldaan gevoel keerden we terug naar onze overnachtingsplaats.

De avond werd afgesloten met een heerlijk avondmaal. Jozef haalde zijn beste BBQ-kunsten boven en er werd gezorgd voor een heerlijk en hemels groenten- en broodbuffet met een lekker dessertje als kers op de taart. Moe maar voldaan, gingen we slapen.

Na een korte, maar verkwikkende nachtrust (met opvallend weinig gesnurk voor zo'n grote slaapzaal) konden we ons tegoed doen aan een heerlijk hemels ontbijt. De dag kondigde zich minder mooi aan. In de gietende regen reden we naar de Basiliek van Sittard waar Germaan zou voorgaan in de Hoogmis. De opgelegde instructies werden gevolgd, en de officiële teksten van het missaal werden gevolgd. Het is eens iets anders dan een mis met Germaan op de banjo. Maar daarom niet minder "verbonden". In de homilie bracht Germaan een mooie ode aan Onze-Lieve-Vrouw-van-het Heilig-Hart en wat zij voor ons kan betekenen. Een moeder die ons dichter bij Jezus en God kan brengen. Na de mis werden we getrakteerd op lekkere Nederlandse vlaai met koffie, aangeboden door onze Nederlandse MSC-ers. Daarna was het meer dan tijd om onze tweede "stapdag" aan te vatten. Ondertussen was het opgehouden met regenen en vertrokken we vol vertrouwen op pad.

Misschien raar, maar terwijl we gisteren stapten naar een doel, waren we vandaag eerder onderweg (aldus treffend verwoord door één van de Pelgrims). Al gauw brak de zon door de wolken. Wie had dat deze morgen durven denken. Wat waren we blij dat we niet welkom waren in de taverne om onze picknick te verorberen bij een bestelde drank. Een goede kilometer verder trok een privéwoning onze aandacht waar op een tafel allerlei voorwerpen uitgestald stonden. Wie wil mocht iets meenemen en een vrije bijdrage geven voor een project in Indië die de bewoners steunden. We stapten binnen en kwamen in een prachtige tuin met een uiterst gastvrij koppel. Daar werden we met open armen ontvangen en werden bovendien vergast op een lekker kopje thee bij de picknick. We kregen zelfs een heel mooie rondleiding in de prachtige, mooie tuin. Ik had het gevoel dat het zo moest gebeuren. Onze-Lieve-Vrouw-van-het Heilig-Hart behoedde als het ware onze tocht en wandelde met ons mee. Nog maar twee dagen op stap en nu al hadden we dezelfde ervaring van onverwachte ontmoetingen, waar Pelgrims (naar o.a. Santiago de Compostella) dikwijls over verhalen. Na een laatste slotmoment waar elk zijn impressies over de tocht kon meedelen, keerden we met een zeer tevreden en vervuld hart huiswaarts. Maar dit slot was wel het einde van onze tocht, maar niet deze van Onze-Lieve-Vrouw van het Heilig Hart. Er werd een "ronde" opgesteld waarbij elke Pelgrim ongeveer een maand het beeldje in zijn/haar huis neemt en impressies in een boek schrijft. Zo gaan we verder met OLV van het Heilig Hart op pad tot de volgende Pelgrimstocht in 2019.

We hadden het droog gehouden tot de laatste minuut. Oef ! Nog geen 15 minuten later op de terugweg langs de autosnelweg, kwamen we terecht in een hevige stortbui. Van geluk gesproken.

Bij deze fantastische en deugddoende pelgrimstocht, gaat mijn speciale dank naar :

  • Jozef, voor de fantastische organisatie, de mooie overnachting, de lekkere BBQ en de betekenisvolle bezinningsteksten,
  • Chris, voor alle voorbereidingen voor de lekkere maaltijden,
  • alle deelnemers door hun aanwezigheid, voor het luisteren naar elkaars verhaal en de verbondenheid.

Tot op de volgende Pelgrimstocht, zomer 2019.

Paul Zeebroek

 

[1]     nadat Rome gevraagd had om het beeld te veranderen.

[2]     Pelgrims sliepen vroeger dikwijls heel eenvoudig op een zolder.

[3]     We waren 1,5 uur te laat, maar Ingrid had gelukkig de gids even "aan de praat" kunnen houden.