- In:
- Geplaatst door: Dirk
In het spoor van de asielzoeker in Brussel
Met een 25-tal mensen uit alle windstreken van Vlaanderen, waarbij ook enkele mensen uit onze pastorale zone, kwamen we samen aan het Noordstation. Marcel Cloet, pastoor in St. Gillis, en Hugo Vangeel msc, (vrijwilligers van de vzw Tochten van Hoop) begeleidden ons de ganse dag om de weg te gaan die vele asielzoekers hebben gegaan.
Zich aanmelden op de Dienst Vreemdelingenzaken is de eerste stap die de asielzoeker moet zetten. Dit kan enkel tussen 9 en 12u. Daar wordt zijn verzoek om internationale bescherming geregistreerd en een vingerafdruk genomen en een eerste interview afgenomen. In de namiddag kan hij dan naar de dispatching van Fedasil waar hem een opvangcentrum wordt toegewezen.
In dezelfde buurt is het Commisariaat-generaal voor de vluchtelingen en staatlozen (CGVS°) gevestigd waar er een tweede en grondig interview wordt afgenomen en het dossier wordt opgemaakt .Hier wordt dan later ook erkenning of uitwijzing beslist. Deze overheidsdiensten liggen in de buurt van het Noordstation en mogen we enkel langs de buitenkant bewonderen. Hier bevindt zich ook het Maximiliaanpark dat zo dikwijls in het nieuws is geweest. De redenen waarom mensen naar Europa komen zijn heel uiteenlopend.
Niet ver hiervandaan bevindt zich de Sint-Rochusparochie waar we halt houden. Vroeger was pater Hugo er pastoor, nu pater Celestin uit Congo, beiden collega’s van pater Germaan, MSC-provinciaal en pater Dirk van het vluchtelingenhuis in Wilsele. Jaren geleden zag Pater Hugo een moeder op een bank tegenover zijn kerk haar wenende baby een pamper verversen terwijl het sneeuwde. Dat was voor hem de aanleiding om zijn kerk open te stellen voor asielzoekers. Mensen die hier toekwamen hadden enkel de kleren die ze aan hadden, dus werden er kleren verzameld en Hugo had onmiddellijk een horde vrijwilligers die dit mee organiseerden. Ook werd er soep en brood bedeeld. Ook daklozen kunnen hier terecht. Zijn kerk werd omgetoverd tot een klerenwinkel met restaurant. Hier werden ook wij onthaald en kregen we soep en “migrantentenkoeken”.
In de namiddag bezochten we nog Vluchtelingenwerk Vlaanderen. Zij ontvangen hier mensen die pas geregistreerd werden op DVZ en waar hen uitleg wordt gegeven hoe het er hier allemaal aan toe gaat in België, zo mogelijk met tolken in hun eigen taal. Meestal zitten ze ook met veel vragen die beantwoord worden. Verder wil Vluchtelingenwerk Vlaanderen ook wegen op het beleid van de overheid en steunt ze de lokale initiatieven in Vlaanderen en Brussel.
Van daar gingen we verder naar het Klein Kasteeltje, nu een open asielcentrum waar vooral mensen worden ondergebracht die weinig kans maken op een erkenning.
Een andere groep bezocht de parochiezaal van de Finistèreparochie (in City 2) waar er ‘s middags ook soep en broodjes bedeeld voor vluchtelingen en daklozen. Hugo is één van de drijvende krachten daar.
Voyaach is dan weer een kleine organisatie die initiatieven ontwikkelt en ondersteunt voor migranten zonder wettig verblijf.
Tot slot kwamen we samen in de Begijnhofkerk van pastoor Daniel Aliet die zich inzet voor regularisatie. Enkele jaren geleden sliepen hier vluchtelingen zonder papieren in de kerk en kwamen ze in het nieuws door hongerstakingen.
Heel dikwijls worden migranten in het nieuws of politiek in een slecht daglicht gesteld. De islam overspoelt ons, ze nemen ons werk af, en nog veel andere vooroordelen beletten ons om hen beter te leren kennen. Nochtans zijn het gewone mensen die een betere toekomst willen, vooral voor hun kinderen. Uw land en familie verlaten, alles in de steek laten doe je niet zo maar.
Guido VS uit Bierbeek.