Abdijdagen of Stiltedagen : Ken je het verschil ?

Met de sluiting van Ter Dennen na de Stiltedagen in 2019 was onze Open Hartbeweging op zoek naar een nieuwe locatie voor de Stiltedagen. Na lang zoeken werd beslist om dit jaar de Stiltedagen te laten doorgaan in de abdij van Postel. Vermits de capaciteit van het gastenkwartier in de abdij van Postel een stuk minder is dan deze van Ter Dennen, bestond de vrees dat heel wat deelnemers in de kou zouden blijven staan. Daarom werd gezocht naar een alternatief, maar ook naar een ietwat andere formule. En zo zagen de Abdijdagen in de abdij van Westmalle het levenslicht : een midweek vertoeven in de sfeer van de abdij van Westmalle.
Dit jaar heb ik zowel de Stiltedagen in de zomer als de Abdijdagen in november gevolgd. Vermits die Abdijdagen een nieuwe formule waren, keek ik er met wat verlangen en spanning naar uit.

Wat heeft mij getroffen in de Abdijdagen

• Tijdens de Abdijdagen, verbleven we binnen de site van de abdij, vlakbij de abdijkerk. Het was dan ook veel gemakkelijker dan in Ter Dennen of Postel om de gebedsdiensten te volgen. Je kon je veel beter laten onderdompelen in het ritme van een abdij.
  • Ooit al eens de moeite gedaan om 's morgens om 4u samen met de paters te bidden ? Ik moet zeggen, het was een bijzondere ervaring.
  • Of een stiltemoment meegemaakt op het einde van de Vespers en proberen je hoofd eens volledig leeg te maken ?
  • Of tijdens de completen de dag afgesloten met de hemelse klanken van een citer ?

Ik vond het alvast een leerrijke ervaring om even de gebedsdiensten mee te maken, je kunt er echt tot rust komen.

• Dagelijks kregen we een heel mooie gedachtenontwikkeling van pater Herman over de symbolen van het doopsel (aan de hand van enkele liederen uit Zingt Jubilate - ergens met nummers tussen 601 en 620 voor de kenners ). Je moet verdorie al de midlife cirsis gepaseerd zijn om nu ineens zo'n prachtige symboliek aan te horen. Meer dan eens was ik getroffen door de gedachtengang. En het delen in groep achteraf bracht dikwijls ook heel mooie getuigenissen.
• En natuurlijk was er ook - net zoals bij de Stiltedagen in Ter Dennen - de prachtige natuur in de omgeving van de abdij. Dit keer getooid in de mooiste herfstkleuren. Precies het schilderspalet van onze Schepper.
• En natuurlijk mogen we de fijne bijeenkomsten 's avonds tussen pot en pint niet vergeten met nog een leuke babbel over de kleine en grotere zorgen van elk van ons. Zelfs een AA-er als ik, die dus het glas en de smaak van een goeie trappist van Westmalle aan zich voorbij laat gaan.... kon genieten van deze bijeenkomsten.

Je leest het al. Heel dankbaar voor deze Abdijdagen... met dank aan de organisatoren.

En toch, wat ik een beetje gemist heb :

• (Meer) tijd voor persoonlijke stille tijd en aanbidding. Want uit de Stiltedagen weet ik dat dit de beste garantie is voor verinnerlijking en verstilling, waar de mens zo'n nood aan heeft.
• En natuurlijk ook de gesprekken en bemoediging van mijn persoonlijke begeleider, maar kom. Dat was op voorhand geweten. Abdijdagen moeten dan ook niet een volledige kopie van de Stiltedagen worden.

En of je me nu vraagt of ik volgend jaar terug deelneem aan de Abdijdagen als deze opnieuw georganiseerd worden ... dan zeg ik volmondig ja. Want het is meer van hetzelfde ... en toch anders dan de Stiltedagen. Meer nog ... als het even mag ... neem ik volgend jaar opnieuw aan beide deel.

Want zeg nu zelf... een mens heeft meer dan 1x 5 dagen per jaar nood om even stil te vallen om de batterijen op te laden. 

Heel dankbaar dat ik dit mocht meemaken in onze Open Hartberweging.

Uw schrijver,
Paul Zeebroek.