- In:
- Geplaatst door: Dirk
Op een zonnige oktobernamiddag was het weer zover. De drie msc-takken kwamen bijeen in Rumst en dit keer voor een ongewone activiteit. We gingen op stap, neen niet letterlijk maar figuurlijk.
Jozef Bouwens en Paul Zeebroek namen ons mee op hun pelgrimstocht rond Issoudun en Sittard.
Ze hadden een prachtige fotoreportage bij en een levendige uitleg erbij. Er waren nog enkele stappers aanwezig die hun verhalen konden aanvullen met hun persoonlijke ervaring.
Jozef begon met volgende bezinningstekst:
Het leven richting geven
Wanneer je leven richting wil geven,
moet je openbreken en op weg gaan,
buiten en binnen jezelf.
Daarbij horen mislukkingen en valkuilen,
zon en regen,
loodzware benen en een vermoeide geest,
zorgen en blijdschap,
afstand en nabijheid,
vermoeide en bemoedigende ervaringen.
Maar steeds opnieuw zal je mensen ontmoeten
die je overeind helpen,
of je zult zelf overeind krabbelen
en steeds dichter bij je doel komen.
Alles hangt af van het nemen van de eerste stap,
want met die eerste stap
geef je je leven richting.
Peter Muller
Pelgrimeren brengt zoveel naar boven in de deelnemers dat je zowaar direct je stapschoenen zou gaan zoeken en zelf op stap gaan. Jozef Bouwens had heel veel prospectie gedaan vooraf. Hij had ook een pelgrimsboekje gemaakt dat Luc Vlieghe dan gedrukt had en wel zo dat het boekje zelfs bij slecht weer niet nat kon worden.
Iedere morgen gaf Jozef een opdracht die ze overdag dan maar moesten invullen en ’s avonds werden die overwegingen gedeeld. Ze hadden ook een goedkope overnachting gezocht waarbij ze ’s avonds zelf moesten koken. Ook dat bracht de groep dichter bij elkaar.
Er waren zo van die toestanden waarvan men dacht: dat is nu echt de Voorzienigheid die hier werkt.
Zo kwamen ze op een bepaald moment in een kapelletje terecht waar ze een bezinningsmoment hielden. Dit kapelletje bleek dan van een oud MSC-missionaris te zijn die jaren in Papoea Nieuw Guinea gewerkt had en op oudere leeftijd nog jaren in Frankrijk verbleven had. Mensen van zijn missiepost waren destijds naar Frankrijk gekomen en hadden gezorgd voor de muurschilderingen in dit kapelletje. Of hoe een msc-pelgrimstocht je onverwachts bij een andere msc-er brengt.
Op een bepaald moment vonden ze geen geschikte plaats voor hun picknick maar gingen ze aan een huis bellen waar een hele grote open tuin was. Eerst zeiden de mensen dat ze direct weg moesten, maar uiteindelijk zeiden ze dat de groep toch in de tuin mocht, er stonden stoelen genoeg. Door met die mensen in gesprek te geraken en uit te leggen wat deze groep deed waren ze blijkbaar zo geboeid dat ze hen ook nog thee en koekjes brachten. Het werd een onverwachte hartelijke ontmoeting.
Er waren twee mensen bij die met msc helemaal niet vertrouwd waren, één ervan zei: nu weet ik dan ik een familie gevonden heb waar ik mij thuis voel.
Ik ben een Oostendenaar die door mijn huwelijk in het Waasland verzeild geraakt ben. Mijn vrouw kent msc al veel langer dan ik, maar ik heb de microbe zo te pakken dat ik niet meer zonder kan en het pelgrimeren is toch iets heel speciaals.
Je merkt dat als je lokale mensen ontmoet ze eerst afstandelijk zijn en dat ze openbloeien naarmate je over het doel van de groep verteld: de deuren gaan letterlijk en figuurlijk open.
Voor veel zusters, paters en ook leken was het een blijde herkenning van plaatsen waar ze ooit geweest waren in de sporen van Jules Chevalier, hun stichter. Dit bleek ook uit de gesprekken die nadien plaats vonden bij een kop koffie en een lekkere koek.
Het werd dus weer een boeiende namiddag en wij hoorden enkel positieve commentaren.
We eindigden met volgende tekst:
Thuiskomen betekent verdergaan
Erken-
Veranderd kom je thuis
Vol persoonlijke ervaringen
Ben je niet meer dezelfde
Die vertrokken is
Maar de mensen
Vele vragen en problemen
De verwachtingen
De eisen
Zijn gebleven
Gebruik je nieuwe kans-
Om oude dingen nieuw te zien
Je nieuwe ervaringen te vertrouwen
Moedig nieuwe wegen in te slaan
Langzaam is meestal sneller
Tijd nemen om tijd te hebben
Minder is meer
Alleen veranderen wat ik wil en kan
Op mijn gevoel vertrouwen
Op een goed einde vertrouwen
Ontdek-
Alleen in het verdergaan
Geduldig stap voor stap
Blijf je in het Spoor
Openen zich nieuwe mogelijkheden
Vind je de zin van je leven
Want de eigenlijke pelgrimstocht
Is jouw leven van alledag
(Peter Müller)
Enkele uitspraken die ons opvielen:
- hoe langer je samen op stap bent, hoe hechter de groep wordt.
- het is zo een prachtige natuur, je geraakt er niet op uitgekeken
- het confronteert je ook heel sterk met jezelf
- je wordt één met de natuur en je beseft ineens hoe weinig je eigenlijk nodig hebt om te leven
Onze volgende afspraak is voor zaterdag 23 maart in Rumst.